De verborgen sleutel van de schatkamer
- Gelezen: Bronnen van Inspiratie (2010) van Jaap Hiddinga
- Ondertitel: Omgaan met mediamieke gaven en hooggevoeligheid
- Uitgever: AnkhHermes
- ISBN: 9789020204100
- Bestellen: Klik hier (rechtstreeks bij de uitgever)
Hiddinga beschrijft in dit boek de werkelijkheid van andere dimensies aan de hand van negen ‘visioenen’ die hij heeft gehad. Met de term ‘visioenen’ duidt hij de belevingen aan die hij ervoer tijdens uittredingen uit zijn fysieke lichaam. Het is daarmee in wezen een soort buitenlichamelijk reisverslag.
Bewustzijnsniveaus
In de ‘geestelijke of ongeziene wereld’ bestaat een oneindig aantal verschillende bewustzijnsniveaus, vertelt Hiddinga. Hij behandelt vier manieren om daar contact mee te maken: channelen, trance-mediumschap, helderziendheid en uittredingen.
Ook beschrijft hij in hoofdstuk 5 hoe moeilijk het is om goed open te staan voor wat de geestelijke wereld (de wereld van de ‘spirits’) ons te zeggen heeft. Nog moeilijker – haast ondoenlijk – is het om daar vervolgens in onze alledaagse taal de goede uitdrukkingen voor te vinden. Een verhelderend hoofdstuk vind ik dit. Wie met de Akasha Kronieken werkt, heeft hier veel aan.
Aangepraat
Maar het meeste plezier beleefde ik toch wel aan hoofdstuk 8. Dat gaat over de verborgen sleutel tot de schatkamer van de ziel. “In het verleden zijn wij zo geconditioneerd,” betoogt Hiddinga,”dat wij denken dat wij alleen via een tussenpersoon of een medium (een sleutel) deze waarheden kunnen vinden. Dat is ons eeuwenlang aangepraat door priesters, geestelijke leraren en zogenaamde wijze mensen die alleen mondjesmaat aan het volk gaven wat zij dachten dat nodig was.”
Wagenwijd
En wij hebben dat laten gebeuren. Daarmee de sleutel uit handen gevend, want die sleutel zijn we zelf. “In onze ziel gaat nooit iets verloren. Alles wordt bewaard en kan altijd worden aangesproken. Er is geen sleutel, medium, helderziende of therapeut nodig, want de deur staat echt wagenwijd open. Men hoeft alleen maar naar binnen te gaan.” Waarheen? Hiddinga noemt dit “je eigen Akasha-kroniek waar je altijd uit kunt putten’. (p 117)
Kijk dat vind ik nou sympathiek: een medium dat de sleutel van de schatkamer weer teruggeeft aan de rechtmatige eigenaar. Chapeau!
