Over de heilzame werking van zeer hoge doses vitamine C
De afgelopen eeuw hebben tal van wetenschappelijke pioniers gepleit voor het gebruik van hoge doses vitamine C. Dit op grond van zeer positieve resultaten die zij met zulke doses bij behandelingen behaalden. Door de gangbare geneeskunde is hun kennis echter stelselmatig genegeerd. Het is hoog tijd om deze bevindingen uit de vergetelheid te halen en vitamine C als superfood in het volle licht te zetten.
Gastbijdrage van Hagen Jonker, arts voor homeopathie en orthomoleculaire geneeskunde
Voor de ontwikkeling van de kennis over de behandeling met vitamine C zijn vooral de volgende vijf eminente geleerden van belang: Albert Szent Györgiy, Claus Washington Jungeblut, Irwin Stone, Linus Pauling en Fred R Klenner. We vatten hun bevindingen over vitamine C hier kort samen en trekken daarna conclusies voor de behandelingen van allerlei aandoeningen met hoge doses, zoals die vandaag de dag kunnen worden toegepast.
Albert Szent Györgyi (1893-1986)
De Hongaar Szent Györgiy isoleerde in 1928 als eerste vitamine C. Hij noemde het ascorbic acid (= scheurbuik voorkomend). Hiervoor kreeg hij in 1937 de Nobelprijs.
Szent Györgiy gaf aan dat er met betrekking tot het toedienen van ascorbinezuur door de gevestigde medische orde een denkfout werd gemaakt, namelijk door het volgende te beweren: “Een gebrek aan ascorbinezuur veroorzaakt scheurbuik, dus als er geen sprake van scheurbuik is, is er geen ascorbinezuurgebrek.” Een duidelijke zaak lijkt het, ware het niet dat scheurbuik niet het eerste symptoom is van ascorbinezuurgebrek, maar het allerlaatste dat optreedt en wel vlak voor het overlijden.
Er is een groot gebied tussen het stadium van scheurbuik en volledige gezondheid.
In dit gebied bevinden zich aandoeningen variërend van een licht verminderde weerstand met als gevolg recidiverende verkoudheden tot aan ernstige degeneratieve ziekten als artritis, hart- en vaatziekten en kanker.
Een simpel voorbeeld: door een gebrek aan ascorbinezuur word je verkouden wat uiteindelijk kan leiden tot een longontsteking. De diagnose luidt dan longontsteking, terwijl het in werkelijkheid een gebrek aan ascorbinezuur is, of – in medische termen – hypoascorbemia, een term die door Irwin Stone, die we verderop bespreken, werd geïntroduceerd.
Dr. C.W. Jungeblut MD (1898-1976)
De eerste wetenschapper die over de heilzame werking van vitamine C publiceerde was prof. Dr. C.W. Jungeblut, professor in de Bacteriologie aan de Columbia University. Dat was in 1935 en zijn artikel ging over vitamine C als middel ter preventie en behandeling van polio 1).
In 1935 toonde hij aan dat vitamine C het difterie toxine inactiveerde 2).
In 1937 demonstreerde hij dat vitamine C het tetanus toxine inactiveerde 3).
Helaas kon A.B. Sabin (de man van het polio vaccin) het onderzoek van Jungeblut niet bevestigen, echter A.B. Sabin gebruikte veel lagere doseringen dan Jungeblut en hij infecteerde zijn proefdieren middels inoculatie, hetgeen in de natuur nooit gebeurt. Ten onrechte concludeerde hij dat vitamine C niet werkzaam was bij polio 4). Helaas raakte het onderzoek naar de heilzame werking van vitamine C hierdoor in vergetelheid en werd voor de heilloze weg van vaccinatie gekozen.
Dr Frederick Robert Klenner (1907-1984)
“Vitamine C is the safest substance available to the physician”
Dr. Klenner inspireerde Linus Pauling en Irwin Stone tot verder onderzoek naar de heilzame effecten van vitamine C. In zijn voorwoord voor ‘Clinical Guide’, schreef Pauling: “De vroege manuscripten van dr. Fred R. Klenner 5) geven veel informatie over het gebruik van hoge doses Vitamine C ter behandeling en preventie van veel ziekten. Deze manuscripten zijn nog altijd belangrijk.”
Dr. Fred. R Klenner was de eerste Amerikaanse arts die met hoge doseringen (megadoses) vitamine C werkte. Hij benadrukte dat kleine hoeveelheden niet werkten. Hij nam deze megadoses zelf als eerste en gaf dit ook aan zijn patiënten. Met verbluffende resultaten bij onder meer virale en bacteriële infecties.
Hij stelde: “Wanneer je resultaten wilt, gebruik dan hoge doses.” Klenner schreef twintig artikelen over zijn bevindingen. Een mooi overzicht van zijn werk geeft het artikel ‘Clinical Guide to the Use of Vitamin C The Clinical Experiences of Frederick R. Klenner, M.D’.6)
Abraham Hoffer schrijft over Klenner: “In de vroege jaren ’50 van de vorige eeuw begon Klenner zijn werk met megadoses vitamine C. Hij gebruikte tot 100 gram per dag oraal of intraveneus. Bij patiënten verkreeg hij hiermee geweldige resultaten.”
Een gecontroleerde studie bij 70 kinderen met polio in Engeland, waarvan de helft vitamine C kreeg en de andere helft niet, liet zien, dat geen van de met vitamine C behandelde kinderen verlammingen ontwikkelde en bij de groep zonder vitamine C een op de vijf.”
Deze studie van Klenner werd niet gepubliceerd, omdat het Salk vaccin net was ontwikkeld en daarom was niemand geïnteresseerd in vitaminen. Dr. Klenner’s werk werd genegeerd! Van alle artsen die met vitamine C werkten was hij misschien wel de allerbelangrijkste. Het is dramatisch dat hij nooit gehoord is!
Irwin Stone (1907-1984)
Irwin Stone is een Amerikaans biochemicus. In 1934 werkte hij als directeur van de enzym- en fermentatie onderzoekslaboratoria van de Wallerstein Company aan de anti oxidanten eigenschappen van ascorbinezuur, die twee jaar eerder beschreven waren door dr. A. Szent-Györgiy. Hij ontwikkelde 26 patenten in de industriële chemie voornamelijk op het gebied van de wetenschap van fermentatie, farmaceutische technieken en voedselconservatie. Door dit onderzoek raakte Stone geïnteresseerd in de ziekte scheurbuik. Eind jaren vijftig van de vorige eeuw formuleerde hij de hypothese dat scheurbuik niet door een stoornis in de voeding veroorzaakt wordt, maar dat het een potentieel fatale fout is in de genetische menselijke aanleg waardoor een essentieel onderdeel van zijn biochemie onderdrukt wordt, hetgeen door de voedingsdeskundigen niet begrepen wordt. Hij stelde de naam hypoascorbemia voor, voor dit genetische defect. Hij stelde voor ascorbinezuur niet te beschouwen als een vitamine, dat in geringe hoeveelheden wordt toegediend, maar als een voedingsstof die de mens in relatief grote hoeveelheden nodig heeft.
Stone ondervond veel problemen om zijn ideeën gepubliceerd te krijgen. Echter na het ingaan van zijn pensioen in 1971 werkte hij full time aan ascorbaat. Hij verrichtte veel literatuuronderzoek. Het boek The Healing Factor 6) doet hier verslag van. Dit is gratis te downloaden vanaf internet.
Irwin Stone bracht ascorbinezuur onder de aandacht van Linus Pauling.
Linus Pauling (1901-1994)
Linus Pauling is een eminent geleerde, die tweemaal de Nobelprijs won. In 1954 voor scheikunde en in 1962 voor de vrede.
In 1925 studeerde hij summa cum laude af in de chemie aan het Calfornia Institute of Technology, waaraan hij in 1931 hoogleraar werd. Van 1929 tot 1934 gaf hij les aan de Universiteit van Californië in Berkeley. In de periode hierna publiceerde hij artikelen op het gebied van chemie, voeding en gezondheid.
Pauling was een persoonlijke vriend van Albert Einstein. Wat Einstein betekende voor de moderne natuurkunde, betekende Pauling voor de scheikunde.
Pauling gebruikte als eerste de term orthomoleculair. Hij deed dit in een artikel in 1968 over Orthomolecular Psychiatry in het tijdschrijft ‘Science’.
Ortho betekent ‘juiste’ in het Grieks. Het gaat dus om het juiste molecuul. Later breidde hij deze definitie uit tot: het behouden van een goede gezondheid en het behandelen van ziekte door te zorgen voor een optimale concentratie van de stoffen die normalerwijze in het lichaam voorkomen. Hij benadrukte het begrip orthomoleculair in verband met “de juiste moleculen in de juiste concentraties”.
Pauling was ervan overtuigd dat goede voeding in combinatie met suppletie van vitaminen in een optimale dosering het belangrijkste zijn voor een gezond en lang leven.
Zelf was hij een lichtend voorbeeld van de juistheid van zijn ideeën. Hij leefde gezond, gebruikte vele grammen vitamine C per dag en was geestelijk actief tot op zeer hoge leeftijd. In 1977 op 76 jarige leeftijd richtte hij nog het ‘Linus Pauling Institute for Science en Medicine’ op in Palo Alto (Californië).
Hij heeft zich zijn verdere leven geweid aan het ontwikkelen en uitdragen van de orthomoleculaire geneeskunde.
Naast de hierboven genoemde vijf eminente geleerden zijn er ook andere belangrijke pioniers op het gebied van de behandeling met vitamine C, zoals William J. Mc. Cormick, Hugh D. Riordan, Robert F. Cathcart, Thomas E.Levy, Dr. Suzanne Humphries, Dr. Steve Hickey en dr. Hilary Roberts. Ook hun werk stippen we nu kort aan:
William J. Mc. Cormick, MD. (1880-1968)
Meer dan 50 jaar geleden was Mc Cormick de arts die het idee opvatte dat slecht bindweefsel ten gevolge van een gebrek aan vitamine C een wezenlijke oorzaak zou kunnen zijn van striae van de huid tot hart- en vaatziekten en kanker.
Lang voor Pauling had Mc Cormick al het verband gelegd tussen voeding en hart- en vaatziekten en had hij waargenomen dat vier van de vijf patiënten opgenomen in het ziekenhuis met ziekten van de coronair vaten een gebrek aan vitamine C bleken te hebben.
Mc Cormick was al vele jaren voor Pauling een voorstander van vitamine C therapie bij virale en bacteriële aandoeningen.
Hij was het ook die ontdekte dat het roken van 1 sigaret ongeveer 25mg vitamine C in het lichaam vernietigt.
Hugh D. Riordan, MD (1932-2005)
Dr. Riordan was de eerste die aantoonde dat hoge doses vitamine C als chemotherapie konden werken bij kankerpatiënten. Hij hield zich vooral bezig met het behandelen van patiënten met schizofrenie en het behandelen van mensen met kanker met vitamine C oraal en intraveneus. De studies over intraveneuze vitamine C therapie bij kanker zijn zo goed gefundeerd en gedocumenteerd dat zij voortgezet zijn aan de Universiteit van Kansas en aan de Mc Gill Universiteit in Montreal.
Hij stichtte zijn eigen kliniek en schreef drie boeken over medische buitenbeentjes en ongeveer 70 klinische- en onderzoeksrapporten.
Robert F. Cathcart MD (1932-2007)
Ook dr. Cathcart werkte met hoge doses vitamine C. Hij introduceerde het idee van de darmtolerantie, dat wil zeggen dat men de oraal ingenomen hoeveelheid vitamine C steeds verder opvoert, totdat diaree optreedt, waarna men mindert totdat er net geen diaree meer ontstaat.
Dr. Cathcart gaf patiënten soms wel 200.000 mg vitamine C oraal per dag.
In 1993 had dr. Cathcart al meer dan 20.000 mensen met hoge doses vitamine C behandeld zonder dat er schadelijke effecten optraden. Alleen zag hij problemen met het tandglazuur wanneer patiënten na inname van vitamine C hun mond niet naspoelden met water. Pure vitamine C kan nl. het tandglazuur aantasten. Cathcart stelde een lijst samen van de gemiddelde darmtolerantie bij de verschillende aandoeningen.
Aantal grammen per dag en aantal doseringen per dag:
Normaal: 4-15 (in 4-6 doseringen)
Lichte verkoudheid: 30-60 (in 6-10 doseringen)
Ernstige verkoudheid: 60-100+ (in 8-15 doseringen)
Influenza 100-150 (in 8-20 doseringen)
ECHO, Coxsackievirus 100-150 (in 8-20 doseringen)
Mononucleosis 150-200+ (in 12-25 doseringen)
Virale pneumonie 100-200+ (in 12-25 doseringen)
Hooikoorts Astma 15-50 (in 4-8 doseringen)
Allergie 0,5-50 (in 4-8 doseringen)
Verbranding, trauma, chirurgie 25-150+ (in 6-20 doseringen)
Anxiety, inspanning, milde stress 15-25 (in 6-20 doseringen)
Kanker 15-100 (in 4-15 doseringen)
Ziekte van Bechterew 15-100 (in 4-15 doseringen)
Syndroom van Reiter 15-60 (in 4-10 doseringen)
Acute voorste uveïtis 30-100 (in 4-15 doseringen)
Reumatoïde arthritis 15-100 (in 4-15 doseringen)
Bacteriële infecties 30-200+ (in 10-25 doseringen)
Hepatitis infectiosa 30-100 (in 6-15 doseringen)
Candidiasis 15-200+ (in 6-25 doseringen)
(Bron: Hickley, Ascorbate the Science of Vitamine C)
Thomas E.Levy, MD
Dr. Levy heef veel patiënten met vitamine C behandeld en heeft recent een boek geschreven: ‘Het ongeneeslijke genezen, vitamine C de oplossing voor vele infectieziekten en toxinen’.
Over de dosering van vitamine C zegt hij: “Voor de gemiddelde gezonde volwassene zal een dagelijkse dosis variërend van 6000-12000 mg in het algemeen de metabole behoefte van het lichaam dekken. De meeste volwassenen zullen eerder een dosis van 12000 mg dan van 6000 mg nodig hebben. Minder dan 6000 mg per dag nemen zou voor maar weinig mensen een optimale dosis zijn.”
Dr. Levy schreef eerder drie andere boeken: ‘Uninformed consent: the hidden dangers in dental care’ met dr. Huggins als mede auteur <link>; ‘The roots of disease: connecting dentistry en medicine’ met tandarts Robert Kulacz als mede auteur <link> en ‘Optimal nutrition foor optimal helath’ <link>.
Dr. Suzanne Humphries
Dr. Humphries is van oorsprong nefroloog (nierspecialist). In haar nefrologiepraktijk ontdekte zij dat mensen na vaccinatie soms een verslechterde nierfunctie ontwikkelden. Wanneer zij dit meldde bij haar collega’s werd altijd gezegd dat dit niet kon. En ook de ziekenhuisdirectie accepteerde deze meldingen niet. Dit was voor haar een reden om zich te verdiepen in de werking van vaccinaties. Zij kwam er door intensieve studie achter dat vaccinaties niet effectief zijn en zelfs extreem schadelijk.
Ook verdiepte zij zich in de werking van vitamine C en zij geeft nu wereldwijd lezingen over de geweldige werking van vitamine C en over de gevaren van vaccinaties. Zelf gebruikt zij megadoses vitamine C in de vorm van natriumascorbaat.
Op YouTube zijn veel lezingen van haar beschikbaar.
Twee daarvan zijn aan het einde van dit artikel opgenomen.
Dr. Steve Hickey en dr. Hilary Roberts
Een zeer belangrijk boek over vitamine C is dat van dr. Steve Hickey en dr. Hillary Roberts : ‘Ascorbate the Science of Vitamine C’ <link>. Dit boek behandelt het werkingsmechanisme van vitamine C. Het vermeldt daarbij de resultaten van de behandeling bij acute en chronische aandoeningen. Zij komen tot de volgende conclusie:
“De relatie tussen vitamine C en gezondheid is omstreden. Tweevoudig Nobelprijswinnaar Linus Pauling betoogt dat ascorbaat (vitamine C) hart- en vaatziekten, cerebrovasculaire aandoeningen, kanker en infecties kan voorkomen of genezen. Dit boek toont een nieuw model (the dynamic flow) dat de werking van vitamine C beschrijft bij gezondheid en ziekte. Het toont overtuigend aan dat het medisch establishment deze werking verkeerd beoordeeld heeft, waardoor mogelijk vermijdbare ziekten epidemische vormen kunnen aannemen. Het dynamische stroommodel van vitamine C verklaart de huidige resultaten met vitamine C therapie en wijst de weg voor experimenten in de toekomst.
Vitamine C suppletie kan veel ziekten uitroeien. In farmacologische doses kan het de belangrijkste dodelijke ziekten van de geïndustrialiseerde wereld genezen. Het niet uitproberen en uitvoeren van deze ideeën kan ontelbare mensen veroordelen tot chronische ziekten en een voortijdige dood.”
Vitamine C als superfood
We gaan nog even terug naar Irwin Stone. Hij beweert met grote stelligheid dat veroudering, allergieën, astma, artritis, artrose, kanker, verkoudheden, griep, diabetes, hypoglycemie, oogproblemen, hartziekten, hersenbloedingen, nier- en blaas problemen, psychische problemen, stress, vergiftiging, vervuiling, zweren, virussen, wonden, botbreuken en shock veroorzaakt worden door een gebrek aan vitamine C.
Met even grote stelligheid beweert hij dat al deze – en andere – aandoeningen behandeld kunnen worden met megadoses van dezelfde stof. Ook stelt hij dat vitamine C eigenlijk geen vitamine is, maar een voedingssuplement en als zodanig gedoseerd en ingenomen dient te worden.
Waarom zouden we Stone en al die andere geleerden van naam en faam die soortgelijke conclusies trekken niet eens wat serieuzer nemen? Er zou zoveel bij te winnen zijn!
Ten slotte nog het volgende:
Megadoses vitamine C kan men beter alleen nemen onder begeleiding van iemand die geschoold is in de orthomoleculaire geneeskunde.
En als men megadoses vitamine C neemt, dan moet men dit nemen in de vorm van puur vitamine C poeder (ascorbinezuur) of in de vorm van Natrium ascorbaat.
Andere vormen van vitamine C zijn hiervoor niet geschikt.
Puur vitamine C poeder (natrium ascorbaat of E-301) is onder meer te koop bij drogisten zoals DA en Kruidvat. Merken zijn onder meer NOWfoods en Epigenar.
Literatuur
1) Jungeblut C.W. Inaactivitiation of poliomyelitis virus by crystalline vitamine C (ascorbic acid). J Exper. Med 1935. 62: 316-321 <pdf>
2) Jungeblut C.W., Zwever RI. Inactivation of diphtheria toxin in vivo and in vitro by crystalline vitamine C (ascorbic acid). Proc. Soc. Exper. Biol. Med. 1935; 32: 1229-34. <link>
3) Jungeblut C.W. Inactivation of tetanus toxin by crystalline vitamin C (ascorbic acid). J. Immunol. 1937; 33: 203-214. <link>
4) Orthomolecular Medicine News Service, august 7, 2013 Vitamin C and Polio, The forgotten Research of Claus W.Jungeblut, M.D. by Andrew W. Saul. <link>
5) Klenner, F. (1971) Significance Of High Daily Intake Of Ascorbic Acid In Preventive Medicine, Journal of the International Academy of Preventive Medicine, Spring 1974, Volume 1, Number 1, pp. 45-69 <link>
– Klenner, Frederick Robert, MD F.C.C.P. Observations On the Dose and Administration of Ascorbic Acid When Employed Beyond the Range Of A Vitamin, Human Pathology Journal of Applied Nutrition Vol. 23, No’s 3 & 4, Winter 1971. <link>
– Fred R. Klenner, M.D. Virus Pneumonia and Its Treatment With Vitamin C, 1948 <link>
– Klenner, Frederick Robert, MD. The Treatment of Poliomyelitis and Other Virus Diseases with Vitamin C, 1949 paper <link>
– Fred R. Klenner, M.D. The Use of Vitamin C as an Antibiotic, 1953. <link>
6) Clinical Guide to the Use of Vitamin C, The Clinical Experiences of Frederick R. Klenner, M.D., abbreviated, summarized and annotated by Lendon H. Smith, M.D. <link Amazon>
7) Irwin Stone, The healing factor Vitamine C against disease, met voorwoorden van Dr. Linus Pauling en Dr. Albert Szent-Gyorgyi. <link online boek>
8) Dr. Steve Hickey & Hilary Roberts, Ascorbate the Science of Vitamin C, ISBN 1-4116-0724-4 <link Amazon>
Site:
Orthomolecular Medicine News Service (OMNS) <link>
Video
Dr. Suzanne Humphries: Vitamine C Basics by Suzanne Humphries MD internist and nephrologist.
Lezing van dr. Suzanne Humphries over Vitamine C: “lecture on vitamin C by brilliant Suzanne Humphries.”
Hugh D. Riordan, M.D.
Many Ways Vitamin C Affects Cancer & Health
Over de auteur
Hagen Jonker is arts voor homeopathie en orthomoleculaire geneeskunde.
Hij houdt praktijk in Appelscha.
Eerder verscheen van zijn hand op TransitieWeb het artikel ‘Wat iedereen moet weten over vaccinaties’ <link> en op de website WantToKnow het artikel ‘Vaccinaties, bezint eer ge begint’ <link>.
Zéér leerrijke lectuur,aanrader voor ieder weldenkend mens dat zijn geestelijke en lichamelijke gezondheid respecteerd.