Brief van een vader aan zijn zoon
“Ik ga me laten vaccineren, pappa,” zegt mijn zoon.
Een donderwolk pakt zich samen boven mijn hoofd.
Schrik slaat mij om het hart.
“Je bent toch wel goed bij je hoofd?” bliksem ik terug.
De sfeer in de woonkamer krijgt een elektrische schok.
“Wil je nu al dood?” vraag ik hard.
“Nee, pappa,” antwoordt hij vriendelijk. “ik wil de vrijheid om te kunnen reizen.”
“Maar je weet toch dat het experimentele rotzooi is die de schoften je inspuiten?” bulder ik geëmotioneerd.
“Nee, dat weet ik niet, maar wel dat ik mijn vrijheid krijg.”
“Sinds wanneer vertrouw jij de junta van Rutte? Heb je mijn artikelen niet gelezen over de bijwerkingen? Laat me je de tien tegenargumenten van artsen even voorlezen.”
Mijn zoon doorstaat de eerste tsunami van mijn boosheid met glans.
Koortsachtig pijnig ik mijn hersenen. Hoe praat ik hem deze zelfmoord uit zijn hoofd?
“Kijk maar naar Engeland, daar is het allemaal beter sinds de injecties.”
“Volgens het NOS Journaal zeker?” roep ik schamper.
Mijn boosheid begint om te slaan in angst.
“Ik ben er steeds van uitgegaan, dat jij heel oud zou worden.”
“Als ik eerder ga, dan is het mijn tijd.”, antwoordt hij, uiterlijk onbewogen.
Deze opmerking geeft me moed. Ik zie een ingang.
Zijn koppigheid doet niet onder voor die van mij.
“Zeker,” zeg ik zacht, “maar jij bepaalt de kwaliteit van jouw leven. Mensen met de injectie krijgen meestal de gevolgen na 1 jaar.
Denk aan allerlei auto-immuunziektes. Niet volgens mij, maar volgens bezorgde artsen. Ik zou graag willen dat je gezond blijft!”
“Wij hebben sterke genen, wij zijn het gezonde deel van de familie.”
Hij zegt dit opgewekt, enthousiast bijna en vooral optimistisch.
Ik zucht. Hoe kan ik hem tegenhouden?
“Stel het uit,” suggereer ik. “Je hebt nog alle tijd. Kijk wat het gaat doen met al die gevaccineerden.
Neem daarna een beslissing. Er is nog niets verplicht.”
“Het testen van die troep kost normaal 5 tot 10 jaar. Wacht af.”
Ik zeg het bijna smekend.
Wanneer hij vertrekt, zie ik een magere opgewekte jongen, die zacht glimlachend afscheid van mij neemt.
Het breekt mijn hart.
Een ding heb ik hem nog niet gezegd.
Daarom doe ik dat nu, met dit schrijfsel.
Ik hou van je! Leef gezond door en loop straks achter mijn kist, in plaats van ik achter de jouwe.
Doorzie de leugens van de Junta.
Zij kennen alleen maar haat naar hun medemens.
Jij weet wat Liefde is!
Laat je niet vergiftigen.
Vertrouw op je lichaam en je immuunsysteem.
En de toekomst zal je toelachen, ook zonder de quasi vrijheid die het regime je belooft!
Je vader
Bron: DLM Plus
Wil je een seintje per e-mail ontvangen bij iedere nieuwe posting op TransitieWeb?
Klik dan hier.
Wil je jouw reactie plaatsen bij dit artikel?
Ga dan met je cursor helemaal naar de bodem van deze pagina. Daar vind je een invulscherm. Je kunt daar je reactie intypen of inplakken. Het kan soms geruime tijd duren voordat je reactie zichtbaar is.
Als je reageert kun je ook instellen dat je een seintje krijgt bij nieuwe reacties en/of bij nieuwe berichten.
Nieuwsbrief TransitieWebSchrijf je hier in voor de Nieuwsbrief van TransitieWeb (drie of vier edities per jaar). De nieuwsbrief is een ‘hotline’ met de lezers en is van grote waarde nu er steeds meer censuur komt op het internet. Nieuwe sociale media netwerkenTransitieWeb ondersteunt de opbouw van decentrale sociale netwerken. We nemen daar zelf actief in deel met micro postings op de server @mastodon.social. Ons adres hier is @transitieweb@mastodon.social. Om deze postings te kunnen zien heb je een account nodig. Meer uitleg over decentrale sociale media vind je hier. |
Bij deze moeder precies het zelfde. Mijn zoon vertelde me 2 jaar geleden over de wereld macht, ik ben gaan zoeken en vond heel veel ellende. Een poosje terug vroeg ik mijn zoon over de vaccinaties en hij zei doodleuk, de afspraken zijn al gemaakt! Probeerde met allerlei info hem en schoondochter er van af te houden. Hij wenste me succes met mijn strijd. Daar sta je dan, als moeder en oma van de 2 kleine meisjes en ik niet eens durf te vragen wat er met hen gaat gebeuren. Vertrouwen dat alles mag zijn zoals het is, niet altijd even makkelijk.
Ik weet 100% hoe deze vader zich voelt. Ik ben zelf moeder van een zoon van 19 en dochter van 17 en mijn zoon wil de spuit zeker gaan halen want: dan krijg ik mijn vrijheid terug, kan ik op vakantie en ik doe het ook voor anderen. Dat is wat hij zegt en na een jaar vol met grote problemen door de lockdowns, waarin hij depressief werd en aan de medicijnen ging, ziet hij nu licht aan het einde van de tunnel en moet ik als wappie mijn mond houden. Erger nog, hij heeft letterlijk gezegd dat hij me heeft opgegeven, om zoveel domheid. Mijn hart ligt in gruzelementen. Hij wil bijna niets meer van me weten en volgt blind mijn man die uiteraard ook blind vertrouwt op wetenschap en roverheid. Die is dus ook al geprikt. Mijn dochter is íets gevoeliger voor argumenten maar zal ook zwichten. Ik heb moeten accepteren, en dat is het moeilijkste dat ik ooit in mijn leven heb gedaan en zal doen, dat ik mijn kinderen kwijtraak. Met grote waarschijnlijkheid. En dat ze ernstige gezondheidsproblemen zullen krijgen. Dat ik mijn man kwijtraak is van een andere orde; we komen zó niet meer overeen dat ik daar door alle ruzies nog vrede mee kan hebben. Maar mijn kinderen?!? Dat is een bittere pil. Toch kan ik niets anders dan het aanvaarden en mijn eigen pad blijven volgen. Ik bid elke dag. Het helpt mij. En elke nacht hoop ik dat ik niet meer wakker zal worden😢
Anna, ik begrijp je verdriet. Zitten een beetje in het zelfde schuitje. Ok ik heb er last van dat de kinderen van mijn lief zich willen laten vaccineren. Verwijs je ze naar de alternatieve media dan zijn dat louche sites. Verwijs ik naar deskundige met een andere mening dan zijn dat wappies. Laat ze eens mijn site bekijken www.ziekvandepolitiek.nl maar ook naar www.artsencollectief.nl en mannen zoals Pierre Capel. Vandaag weer te lezen dat in Oostenrijk de gevaccineerden die opnieuw besmet raakten daar tien procent binnen een week overlijdt. Is dat wat je kinderen en je man willen, doodgaan.
Ik wens je heel veel sterkte, maar tekenen voor de dood doe ik, die hartinfarct en met 30 longontstekingen achter de rug heeft, zeker niet.
Sjef Smeets, Boxmeer
Wat ben ik blij dat mijn twee kinderen en hun aanhang totaal geen vertrouwen in de overheid heeft en net als ik laten ze zich absoluut niet vaccineren. Ik en mijn veel te jong overleden vrouw hebben hun altijd verteld om zelf na te denken en dit niet aan anderen over te laten, en zeker niet aan de overheid. Jammer genoeg kan ik ook heel veel mensen niet overtuigen van al het kwaad dat ons wordt aangedaan. Alleen de sterksten onder ons, de mensen die zelf nadenken en onderzoeken, houden zich op de been.
Veel dank voor dit verhaal, al ben ik geen moeder. (maar mijn zus wel)
Voor steun en adviezen kunnen ouders zich wenden tot “Moederhart”:
Email naar: spreek@moederhart.nl
Hoe groot zal de teleurstelling zijn als blijkt dat hij zijn “vrijheid” ook na de spuit niet terug krijgt.
Overigens is het aan niemand om je vrijheid te geven of af te pakken, je neemt het zelf omdat het je geboorterecht is. De bevolking hier maakt massaal duidelijk dat ze gekozen hebben daar geen gebruik van te maken.
Zoals zovelen zal de waarheid achteraf zijn ware gezicht laten zien. Voor diegene die denken dat de overheid het beste met hun voor heeft zeg ik vaak: Kijk naar de Groningers die door Rutte in de steek zijn gelaten. Kijk naar de toeslagenaffaire en verder verhaal ik over een hoogleraar oncologie die me zei dat hij samen met een medestudent al 30 jaar geleden een probaat middel had tegen kanker, maar door de farmacie met goedkeuring van de overheid gegijzeld is, zodat het niet op de markt komt. De tweespalt in de samenleving heeft Rutte goed georganiseerd. Denk aan de denker des vaderlands Daan Roovers die bij het Filosofisch Kwintet in 2020 beaamde dat ze gevraagd was hoe men de angst voor corona beter kon injecteren. Sterkte allemaal en ook wij kennen de tweespalt in onze omgeving.
Wat een herkenbare situatie. Mijn zoon van 15 heeft een blind vertrouwen in de overheid en de medische wetenschap. “Pap, als het niet veilig was zouden ze het ons echt niet geven.” Zijn blinde vertrouwen is echter afgenomen nadat ik hem foto’s en posts heb laten zien van door de vaccinatie aangedane mensen. Met name leeftijdsgenoten met zichtbare aandoeningen hebben hem aan het denken gezet. “Tja, dat kan niet allemaal geacteerd zijn” was zijn reactie. Ik heb hem geprezen om zijn vertrouwen in de mensheid en hem gevraagd nog een jaar te wachten met zijn vaccinatie. “OK, is goed. Ik zal minimaal een jaar wachten”. Daar ben ik ontzettend blij mee. Voorlopig kan ik weer even opgelucht ademhalen. Volgend jaar zien we wel verder.
Wat kan ik de wanhoop van de vader goed begrijpen!
De reactie van de zoon trouwens ook. Hij is er van overtuigd dat hij jong en sterk genoeg is om eventuele bijwerkingen te weerstaan. Dat blijkt uit zijn opmerking:
“wij zijn het sterke deel van de familie, wij hebben goede genen”.
Misschien kan het helpen als de vader hem er op wijst dat dat nu juist de reden moet zijn om je niet te laten vaccineren! Wees zuinig op je sterke genen, en laat deze niet manipuleren! Na deze vaccinatie(die officieel geen vaccinatie is), zijn je genen voor altijd veranderd! Dit geldt ook voor je nageslacht! Het valt ook nooit meer terug te draaien!.Je bent geen schepsel meer van de natuur, maar valt onder het octrooirecht van de fabrikant van het vaccin.
Hopelijk beseft de zoon op tijd dat hij zich laat beperken door alleen te mogen reizen als hij aan bepaalde voorwaarden voldoet (in dit geval een vaccinatiepaspoort).
Eerst je vrijheid afpakken en dan aan voorwaarden moeten voldoen om deze terug te krijgen is geen vrijheid maar terreur!
Met de laatste zin slaat u de spijker op zijn kop.
Ik hoop voor deze vader dat zijn zoon hem gelooft en zich niet laat vaccineren ,maar begrijp ook de zoon omdat hij zijn vrijheid terug wil.
Wat doen ze de jeugd toch aan met al deze ellende van Lockdown vaccineren mondkapje enz
Leef en geloof in de kracht van jezelf en inderdaad je immuunsysteem.
Heel veel liefde licht en kracht voor iedereen die hiermee te maken heeft, zeker voor Vader en Zoon.
En zo verging het mij met mijn dochter ook……ze zijn gehersenspoeld en kunnen het grote plaatje niet overzien…..ook mijn enige kleindochter word volgepompt met dat vergif, ik kan alleen maar bidden. Ik moest huilen toen ik dit stukje las, herken het zo.
Ik ben 57 en zit al meer dan een jaar in een compleet isolement, mijn stem gebruik ik soms dagen niet, en ik heb nog nooit zoveel gehuild, als het afgelopen jaar. De wetenschap dat je straks je kinderen en omgeving gaat verliezen, en er met niemand over kan praten, zorgt ervoor dat alleen de sterksten het gaan overleven, maar we zijn er nog niet. Op de schepper vertrouwen is het enige wat mij overeind houd, en ik vertrouw op zijn plan.
Ik ga het er niet meer over hebben met mijn dochter, dan zou ik ruzie krijgen, ze komen toch al niet veel,
en de kosbare tijd die er nog is, mag ik niet verknoeien. Soms lijkt deze crisis de kruisweg wel…..de moderne versie, maar hetzelfde verscheurende gevoel.