Heeft de Aarde het helemaal gehad met ons?
De waarheid aan het licht van Helena Scheper is een curieus boek. Het schetst het apocalyptische slotakkoord in de symphonie van de aanwezigheid van de mens op Aarde, ingeluid door epische tsunami’s, waarbij vergeleken die van 2004 in Indonesie en in 2011 in Japan (Fukushima) kinderspel waren. Gigantische watermassa’s vegen de kuststreken tot honderden kilometers landinwaarts schoon. Grote aardverschuivingen, epidemieën en ander onheil doen de rest.
Op deze cataclysmen volgt een periode van minstens 10.000 jaar rust. De Aarde heeft die nodig om te herstellen van alle vervuiling en negativiteit die wij op haar hebben losgelaten, stelt Scheper. Voordat deze 10.000-jarige hersteltijd ingaat, verhuizen de huidige bewoners van de Aarde in etappen naar andere planeten en wel precies naar die omgevingen die passen bij hun ‘zielsafstemming’. Voor de meeste mensen verloopt dit proces onbewust. Dat wil zeggen dat ze op Aarde omkomen.
Een klein deel onderneemt deze planetaire transitie bewust. Deze mensen ‘ascenderen’ bij volle verstand. Ze schepen daartoe in op ruimtevaartuigen van behulpzame sterrebroeders en -zusters waarmee ze koers zetten naar nieuwe horizonten. Naar werelden waar ze zich direct thuisvoelen en liefdevol ontvangen worden. Daarbij laten zij hun stoffelijke lichamen achter op de Aarde. Deze laatste en bewuste zielsverhuizing gaat ongeveer drie jaar duren, zegt Scheper. Daarna is de Aarde leeg, althans wat mensen betreft, maar ook veel dieren en planten zijn dan al weggevaagd door het aan de ascentie voorafgaande natuurgeweld.
Wanneer dit alles zich gaat afspelen?
Ergens tussen 2017 en 2026, zo lezen we in hoofdstuk 9.
Dat is akelig dichtbij. De vraag naar het waarheidsgehalte van dit boek is dan ook tamelijk actueel. Dus: hoe waar is de inhoud van De waarheid aan het licht?
Je zou het betoog als science ftction kunnen bestempelen, maar darmee doe je dit boek tekort. Het is geen phantasy. De auteur ontleent haar inzichten aan doorgevingen van twee (onbelichaamde) geestelijke gidsen: Tiander en Onaho. Ze omschrijft ze als spirituele Meesters en ik ben bereid haar daarin te volgen. Maar ook spirituele Meesters kunnen wel eens met elkaar van mening verschillen, denk ik dan. Dat iets door een Meester wordt doorgegeven maakt het nog niet tot De Waarheid. Ook niet als twee Meesters dit eenstemmig doen. Het maakt het tot Een waarheid. Tot Hun waarheid.
De vraag wordt dan: hoe plausibel is Hun waarheid in dit geval?
Wat mij aan Schepers boek bevalt – en wat voor mij bijdraagt aan de geloofwaardigheid ervan – is dat er melding wordt gemaakt van overeenkomsten die zijn afgesloten tussen aardse elites en buitenaardsen. Deze laatsten harmoniëren wat betreft hun zielsafstemming met de elites. Scheper zegt dat deze congsies zich aspelen in de tweede dimensie. De Aarde zelf en het merendeel van haar bewoners bevinden zich één ontwikkelingsstap hoger, namelijk in de derde dimensie. De gesloten pacten trekken de Aarde daarmee omlaag. Over het bestaan van dergelijke contracten met buitenaardsen komt de laatste jaren meer en meer naar buiten, vooral dankzij disclosure-activisten, onderzoeksjournalisten en wetenschappelijke onderzoekers. Dus dit fenomeen is verifieerbaar.
Scheper legt uit dat er op Aarde vijf dimensies vertegenwoordigd zijn en dat het bijzonder is dat wezens met zulke verschillende zielsafstemmingen op één en dezelfde planeet samenleven. Dit deel van haar betoog vind ik verrassend en in hoge mate consistent. Het biedt – hoe tegenstrijdig dat ook mag lijken – een hoopvolle kijk op de dingen. Het verklaart bijvoorbeeld waarom mensen van de vierde en vijfde dimensie (respectievelijk zo’n 8 en 0,09 procent van de wereldbevolking, dit nog steeds volgens Scheper) vaak het gevoel hebben niet op de goede plek te zijn geland. Voor hen is dit een plek van alsmaar vechten tegen de bierkaai. Met dit beeld en met deze indeling kan ik wel wat. Het is herkenbaar en aanvoelbaar.
Maar een complete zielsverhuizing? 7 miljard zielen op transport? Ik moet het nog zien. Schepers argument is hier dat de Aarde niet anders kan dan ons allemaal de deur wijzen – uit welke dimensie we ook stammen – omdat ze anders niet meer kan herstellen. Dat is nogal een boude bewering. Hier lukt het me niet meer om daar in mee te gaan. Hier haak ik af. Ik denk namelijk dat de Aarde sterker is dan wij voor mogelijk houden.
Bovendien krijg ik een erg ongemakkelijk gevoel bij dat leeghalen van de Aarde. Want: wie zouden daar verder nog belang bij kunnen hebben? Zouden dat niet juist die tweede dimensiewezens zijn? Of galactische belangstellenden van een ander type? Zo bezien zit er een dikke adder onder het ascentiegras.
Scheper beweert verder dat invliegende tweede dimensiewezens geen kant meer uitkunnen, omdat beschavingen uit hogere dimensies zich hebben verenigd om de Aarde te redeen. Met dat doel zouden zij een energetisch beschermingsschild rond de planeet hebben opgetrokken. Vandaar de ondertitel van het boek dat over een reddingsplan voor de Aarde rept.
Ik hoop dat Scheper hier gelijk krijgt, maar erg geloofwaardig vind ik haar uiteenzetting op dit punt niet. Het is een stelling zonder bewijs. Dat maakt haar niet onwaar overigens, alleen onbewezen. Dat is anders dan met de aanwezigheid van buitenaardsen onder ons. Daarvoor bestaat hard bewijs, ook al wordt de openbaarmaking daarvan tegengewerkt. Dat bewijs is er, zij het dat dit voor het grote publiek nog slecht zichtbaar is. Daarentegen heb ik van de aanwezigheid van een galactisch protectieschild rond de Aarde nog geen begin van een aanwijzing gezien.
En… er is nog iets dat me dwars zit: als er werkelijk zulke massieve buitenaardse steun is voor de derde, vierde en vijfde dimensiemensen op Aarde (die samen dik 90 procent van de wereldbevolking uitmaken) waar zijn we dan in Hemelsnaam nog bang voor? Zouden die Goedwillende Anderen, verenigd in de Galactische Federatie, ons niet willen helpen bij het herstellen van de schade?
Vast wel.
Al met al een intrigerend, anders-dan-anders boek, met ruime en zeer welkome aandacht voor exopolitics. Ik heb er vier sterren aan gehangen op de slotpagina in mijn Kindle reader.
Inkijkexemplaar
Website Helena Scheper
Artikel op WantToKnow
Dag Fred, wat een interessante review van dit bijzondere boek. Ik heb twee boeken gelezen die een boodschap hebben van ongeveer dezelfde strekking: Aurora, van Ishtar Antares en Crystal Stair, van Eric Klein. Mocht je die willen lezen, neem dan even contact met me op, want ik heb die in pdf vorm. Ook “Het Pleiadisch Plan” van Barbara Hand Clow refereert aan het plan van redding van de aarde, alsook het boek “The Divine Plan – Now and Beyond 2250” van Caroline Cory. Waarbij ik overigens het scenario van het laatste boek het meest zuiver en logisch acht. Planeet aarde heeft niet voor niets zoveel belangstelling vanuit ons hele sterrenstelsel en universum… we zijn een soort van enorm gewilde creatieve fysieke ‘kraamkamer’. Dus de vraag is wie er inderdaad belang hebben bij een ‘leeghalen’ van de aarde ?? In mijn optiek is het essentieel dat wij weer in harmonie met de aarde gaan samenleven zoals inheemse volkeren dat altijd gedaan hebben, en haar schoonheid herstellen en bewaken. Dat was per slot van rekening het doel van degenen die ons hier als soort voor het eerst creëerden… volgens mijn eigen diep innerlijk weten. Het zijn ook die hoogbewuste wezens die ons hier nu bij begeleiden, in de zin van: ons onze eigen goddelijke vonk en scheppingskracht komen helpen her-inneren. Zodat we van de aarde weer het paradijs kunnen maken zoals het ooit (bedoeld) was. Vanuit ons eigen meesterschap en volledige verantwoordelijkheid. Uiteindelijk is het daar mis gegaan: bij de notie dat we gered zouden moeten worden van een kwaad van buitenaf. Nee: wij moeten onszelf leren redden en het kwaad in onszelf leren herkennen. Alleen zo kunnen we het één van het ander onderscheiden en doen wat goed is voor alles en iedereen.
Hallo Hanneke, dat zijn interessante boeken die je noemt en ik wil ze graag lezen als ik daar de tijd voor vind.
Wat ‘het kwaad’ betreft neig ik naar de opvatting dat het innerlijke kwaad samenspant met het uiterlijke kwaad. Als je alles verinnerlijkt (en verindividualiseert) ben je weerloos voor het uiterlijke kwaad. En andersom: als je alleen het uiterlijke kwaad ziet en niet aan zelfonderzoek doet dan is er geen uitweg.
Evacuatie van de aarde lijkt mij onmogelijk. Waar heen?? De reactie van de aarde zal zijn dat de mens uitsterft. Wat dat betreft maken wij inderdaad het verschil. Alleen in negatieve zin. Voor de aarde is het echter positief wanneer er geen mensen wonen. De aarde zal dan pas mooi zijn.
Wanneer wij zouden kunnen evacueren, zou de ellende verplaatst worden, en de volgende planeet worden aangetast.
Hoi Ineke, volgens mij is evacueren technish al wel mogelijk, maar – op dit moment – zeker nog niet met grote aantallen mensen. Maar inderdaad, dat is helemaal geen goede oplossing. We maken het onszelf steeds lastiger. Het goede daarvan is dat de druk om met echt fundamentele oplossingen te komen ook steeds groter wordt. Ik ben nog steeds positief gestemd over de afloop. We hebben meer kracht en steun dan we denken.
Heb je dit stukje al eens gelezen: www.transitieweb.nl/discl…niet-waar/ ?
In maart komt er een nieuw boek van deze auteur uit en dan wil ik opnieuw aandacht besteden aan zijn belangrijke onderzoek. Volgens Michael Salla (en ook anderen) zijn er al grootschalige (geheime) ruimtevaartprogramma’s operationeel met bases op onder meer Mars en de Maan.
Ik hoop met jou Fred dat de totale ‘evacuatie’ van de aarde vermeden kan worden en dat wij nog steeds het verschil kunnen maken.
Wanneer je je afvraagt wie er belang heeft bij het schoonvegen van de aarde kan ik maar 1 antwoord bedenken Namelijk de aarde zelf
Ha Ineke, ja ik geloof ook wel dat er sterke reacties vanuit de aarde zullen komen. De disbalans wordt steeds groter en dat zal zich een keer gaan wreken. Alleen geloof ik niet in een totale ‘evacuatie’.
hgF