Wat ik over fijnstof had willen zeggen bij het Valentijnsrondje Stopera

Woensdag 14 februari 2018, 19:15:

Bij het beeld van Spinoza stel ik me kort aan de aanwezigen voor als auteur van het boek Hemel onder Vuur en ik wijs ze op het praatje van omgeveer 10 minuten dat ik zo dadelijk, na afloop van de actie, in het wijkgebouw van d’Oude Stadt zal houden. De titel daarvan: Fijnstof in soorten. Achterliggende gedachte: het gaat niet alleen om fijnstof van het wegverkeer, van verwarmings- en verbrandingsinstallaties, landbouw en industrie, maar ook om (ultra)fijnstof veroorzaakt door vliegverkeer.

Met Paul Busker, voorzitter van het Dagelijks Bestuur van wijkcentrum d’Oude Stadt, stem ik het bovenstaande telefonisch af op maandagavond 12 februari, in een vriendschappelijke en opgewekte atmosfeer.

Dinsdag 13 februari in de namiddag belt Busker me op om te vertellen dat hij door Milieudefensie en enkele journalisten gewaarschuwd is. Mijn praatje zou (ook) over chemtrails gaan – wat klopt, want dat is het onderwerp van mijn boek – en daar wil Milieudefensie op geen enkele wijze mee geassocieerd worden.

Busker trekt zijn eerdere toezegging in.
Geen praatje voor mij op Valentijnsdag in het wijkcentrum d”Oude Stadt. Een grote teleurstelling.

Ik had mijn verhaal willen opbouwen in vijf stappen. Als volgt:

1
Ik zou zijn begonnen met de navolgende video-opname. Aan het woord is professor Ulrike Lohmann. Zij is verbonden aan het Zwitserse Federale Instituut voor Technologie en deed onderzoek naar de chemische samenstelling van fijnstof in de uitlaatgassen van verkeersvliegtuigen. Lohmann kwam tot de verrassende constatering dat deze zestien verschillende soorten (nano) metalen bevatten, waaronder barium en aluminium.

Hetzelfde bleek op te gaan voor de vliegtuigbrandstof die zij analyseerde. Ook maakt zij duidelijk dat er voor deze uitstoot tot nu toe geen enkele regelgeving is.

2
Daarna had ik willen uitleggen dat chemtrails nog eens bovenop deze ‘normale’ vervuiling met vliegtuiggebonden nanodeeltjes komen. Ik had vervolgens kort willen toelichten dat chemtrails vliegtuigsporen zijn waaraan doelbewust chemische en/of synthetisch-biologische stoffen worden toegevoegd.

3
Vervolgens zou ik betoogd hebben dat we in een onzichtbare soep van nanodeeltjes leven. Hoe kleiner die zijn, hoe schadelijker voor onze gezondheid. Daarover zijn de deskundigen het eens. ‘Vliegtuigdeeltjes’ zijn gemiddeld kleiner dan alle andere fijnstofdeeltjes en daardoor dus extra schadelijk.

4
En daarna had ik willen benadrukken dat het van enorm belang is dat we vat krijgen op deze nano-soep. Om te beginnen vat op het volume. Hoeveel PM0,1 – dat is ultrafijnstof – zit er in het geheel van de fijnstof die wordt gemeten?
In de tweede plaats vat op de chemische karakteristiek van de ultrafijne deeltjes. Welke metalen zitten daarbij? En in welke hoeveelheden? Hoe giftig zijn die?
En als derde is er de hamvraag naar de herkomst van de ultrafijnstof. Hoeveel daarvan is afkomstig van welke luchtverontreinigende bronnen?

5
Ik had willen afsluiten met de constatering dat organisaties als de Gezondheidsraad, het RIVM en het Planbureau voor de Leefomgeving tot nu toe overwegend nanoblind en vliegtuigblind zijn. Ik had willen verduidelijken dat beide vormen van blindheid nauw met elkaar verweven zijn, want vliegtuigen leveren een belangrijk aandeel in de PM0,1 oftewel de ultrafijnstofbelasting. En die is – juist doordat het om zulke onvoorstelbaar kleine deeltjes gaat – het gevaarlijkste bestanddeel van de fijnstof. Je moet dus niet alleen naar het volume kijken, maar ook naar de chemische samenstelling en bovenal naar het aandeel (met een vakterm ‘de fractie’) van het ultrafijnstof.

Mijn slotzin zou deze geweest zijn:

Rondjes lopen rond de Stopera is goed. Ultrafijnstof meten en analyseren is beter.