O, gij Nederlander, let op uw luchten, laat ze niet langer bezoedelen!

– Luchtdagboek van de maand september –

Zondag 1 september

Vanmorgen is de wind ten opzichte van gisteren compleet gedraaid; hij is van oost naar west gegaan. Dus wat we gister over zagen komen, komt vandaag opnieuw over in een tussentijds veranderde vorm. Het is nu een dichte stratus.

Wat een dag! De lucht bleef open met die prachtige, deo stapelwolken met heel mooi blauw ertussen. Een lucht met een gouden randje vandaag. Mijn vrouw zegt: “Dat mag ook wel op zondag”.

Maandag 2 september

Een voortzetting van gisteren. Geen rare dingen in de lucht, alleen het machinalelawaai dat handwerkers ergens in de buurt op ons loslaten.

Tegen tien uur in de ochtend kwam een grote dikke chemtrail in zicht op de snelweg van Driebergen via Utrecht naar Hilversum. Ze lag als een lage regenboog, van west naar oost, voor mij in het noorden, en had in haar hele baan een kern lopen met naar onder een korte uitwaai en naar boven een vijfmaal grotere.

Wat doet deze eenzame uitlaatboog daar te liggen in het verder o zo mooie hemellandschap? Anderhalf uur later op de terugweg reed ik onder een adembenemende en evengoed ademverruimende lucht met cumulus wolken, afstekend tegen helder hemelblauw.

Van onderen zijn de cumuli wat vlakker, naar boven toe hebben ze bloemkoolkronen, u kent het wel. Er was veel licht tussen, op en in de wolken en in de lucht. O, gij Nederlander, let op uw luchten, laat ze niet langer bezoedelen!

19:00 uur. Voor de derde keer deze dag, voor zover ik waarnam, een dikke baan chemtrail op ongeveer dezelfde breedte. Waarom? zo vraag ik mij af. Stelletje mafkezen, wat heeft dit nu met aarde-opwarming van doen?

Drie kwartier later was het halve luchtruim gedenaturaliseerd door stratus homo mutatis. Om 20:30 uur kwam deze homostratus wolkenlucht vanuit het westen met een stuk, waarin een ribbelpatroon zichtbaar was. Alsof een krachtstroom haar doortrilde, gevormd zoals water door een invallend voorwerp in beweging wordt gebracht. Zo gaan we dan de nacht in. Wat komt er in deze nacht boven ons langs?

Dinsdag 3 september

Half negen in de morgen. Stratus partijen en in het blauw veel chemtrailbanen. De weerhaan staat met zijn kop op noord, maar de wolken drijven van noordwest naar zuidoost. Ik merk meermaals verschil op tussen zoals het om de haan waait en bij de wolken. Ook komt het voor dat wolkenlagen met verschillende snelheid en in een iets andere richting bewegen.

Er is veel chemtrailactiviteit in de openingen boven de stratus te zien. Is een deo stratuslaag niet voldoende? Waarom wordt daarboven een cirrus homo mutatis aangebracht?

De onderstaande foto van 12:54 maakte ik omdat de lucht vergeven was van de sproeiresultaten. Op de voorgrond Ipomoea, oftewel dagbloemen die een heel wat mooier aanblik bieden.

Donderdag 5 september

Gisteren en vandaag een prachtige dag. Wat een mooie wattige wolkenformaties! Je kon goed observeren hoe een wolk verwaait en hoe de flarden en veren fijnmazig en wattig blijven. Mooie en deo mutatis.

Tot nu, half zeven in de avond, met een zon nog 40 graden boven de horizon, zie ik tussen en achter stapelwolken doorschijnend veel uitlaatbanen komen en ze blijven.

Het is merkwaardig dat ze niet helemaal tot recht boven mij komen. Ergens halverwege stoppen ze. Ook zie ik banen die elkaar kruisen.

Verbazingwekkend is dat nu, terwijl we de nacht ingaan, vanuit het westen met de wind mee, zo’n verwerpelijke activiteit ontplooid wordt, zogenaamd om het klimaat te verbeteren. Vannacht zou het moeten afkoelen, maar een kunstmatige wolkendeken houdt de warmte vast.

 

Nu schrei ik zelf, en zie in het verschiet de verre wolken waarom moeder schreide.

De dichter Martinus Nijhoff schreef deze regels om een andere reden dan waarom ik hem hier citeer, maar het voelt wel zo.

Vrijdag 6 september

Acht uur vanmorgen vanuit de zonnerichting naar zuid lag er een lichtere baan door de cirrusstratus laag heen. Het duurde even voor het tot me doordrong waarom dit beeld me niet losliet tot duidelijk werd: de chemtrail ligt zoals altijd niet boven de stratus maar in de stratus. De stratus is gemêleerd en de baan ligt er als een leiding doorheen, zichtbaar door er zich als een zwak soort tl-licht in af te tekenen. Wie of wat maakt van deze lichtbuis gebruik om van A naar B te gaan?

Maandag 9 september

Sinds vrijdagavond zes uur tot nu alleen maar natuurlijke luchten waargenomen. De lange matte tl-lichtbaan in de stratus die ik vrijdag waarnam laat me niet los. Dit fenomeen overdenkend kwam ik tot een opsomming van verschillen tussen natuurlijke (deo mutatis) wolken en onnatuurlijke (homo mutatis) wolken:

DEO MUTATIS WOLKEN	HOMO MUTATIS WOLKEN
Natuurlijke formaties	Door mensen gevormde formaties
Beweeglijk, veranderend	Vastliggend, star, stijf
Uit natuurlijke processen	Uit machinale processen
Onbepaalde lengte, breedte, hoogte, diepte	Vliegbaanlang, sproeibaan breed
Bolle, lokkige varianten	Plat vlak
Levendig genuanceerde tinten	Egaal van tint
Waterachtig	Mineraalachtig
Verdampend	Condenserend
Bekende samenstelling of substantie	Ons onbekende substantie
Vormveranderingen	Uitwaaien in sluiervorming
Samenhangend met het weer	Aangericht door mensen
Speels licht	Stijf licht
Wollig warm	Levenloos warm
Frisse lucht	Smog lucht
Meer tijd karakter	Meer ruimtelijk karakter
Licht en warmte doorlaatbaar	Slecht licht, warmte afstotend
Schilderachtig	Spuit- en veegwerk

Het dag-, schemer- en nachtlicht zoals we dat van nature kennen is onbaatzuchtig en niet zelfzuchtig, is gelijk vrijlatend en dwingend. Dit zelfde geldt voor de warmte, voor het water, voor de aarde.

Als wij mensen ingrijpen in deze elementen hangt het van het motief van de ingrijpende mens(en) af of de uitwerkingen onbaatzuchtig of baatzuchtig, onzelfzuchtig of zelfzuchtig, liefdevol of liefdeloos zijn. Als de machthebbers niet laten weten wat er gebruikt wordt in die al twee decennia durende spuiterij daarboven dan komt er een generatie die er geen vragen bij stelt; het is gewoon voor hen. Onze liefdeskracht moet dit oplossen.

Vanmorgen tot twaalf uur was hier een stralend blauwe lucht. Toen kwamen de eerste wolkjes langsdrijven vanuit het westen en om 13:00 uur was het een dikke, voor 70 tot 80 procent met stapelwolken bedekte hemel. Vervolgens begint dan het chemtrail gedoe los te barsten. In een mum van tijd is deze activiteit in het blauwe te zien. Dit schrijvend, om 17:00 uur, is het nog zo.

Het is duidelijk dat het er hier niet om gaat om een zonnescherm te maken om minder licht en warmte op de aarde te laten komen, want dat hoeft echt niet bij zo een dik en dicht stapelwolkendek.

Als de stapelwolken en chemtrails zich gaan vermengen komt wat in de chemische trails aan stoffen zit in de wolken en op een gegeven moment komt dit als regen naar beneden. Zo lees je steeds over onder andere aluminium in regenwater. Dat, namelijk het verspreiden van minuscule deeltjes aluminium moet wel haast de echte bedoeling zijn.

Om zeven uur en om acht uur en om negen uur vanavond waren er weer verse chemtrails in de al door verwaaide chemtrails versluierde lucht.

In boeken over het klimaat lees je dat er – als hier beneden onder de wolkenlaag een broeikas ontstaat – minder ozonvorming optreedt op circa dertig kilometer hoogte. Dat is nu dan ook het geval. Niet alleen door fabrieks-, auto-, en landbouw uitstoot, maar ook door de onder militair geheim uitgeklapte en geheel West Europa omvattende chemtrailparasol. Of of anders gezegd: deze morbide, ziekmakende over half Europa opgerichte cirrus homo mutatis partytent.

Deze moedwillige luchtvervuiling is sinds twee decennia de hoofdoorzaak dat boven vele plekken op aarde de ozonlaag aangetast wordt, wat haar inpekt heeft op de volksgezondheid. Bij alle milieumaatregelen wordt deze aller-, aller-, allergrootste luchtvervuiler niet aangepakt.

Als je daarbij bedenkt dat wij via onze belastinggelden de NATO in stand houden en er aan bijdragen dat er militaire bases van de V.S. in onze streken zijn van waaruit de lucht onder militaire geheimhouding wordt besproeid, dan is de conclusie dat we zelf onze gezondheid om zeep helpen.

Ik vraag ik me af wie allemaal de gekkekoeienziekte in de buik hebben of de varkenspest in het hart of de vogelgriep in het hoofd. Hebben de verantwoordelijken geen kinderen en kleinkinderen voor wie ze een betere toekomst bouwen? Houden ze niet van hun naasten als van zichzelf?

Woensdag 11 september

Half acht. De torenhaan staat noord-zuid. Soms ‘stabiliseren’ een paar kraaien de weerhaan. De wolken vlieden een tikkeltje meer naar west; er is misschien 10 graden verschil.

Donderdag 12 september

Vandaag prachtige hemelen gezien zonder ‘vuiltjes’. Een openbaring gods.

Vrijdag 13 september

Eerst een dichte lucht, later schapenwolken in blauw en omstreeks elf uur was het voorbij met de deo mutatis. Er verscheen snel een netwerk van homo mutatis aan de hemel. De schapenwolken waren kleine cumuli geworden maar lagen nu tegen een chemische sluier met verse chemtrails aan.

Je ziet de schapenwolken dan langzaam hun transparantie en veerkracht verliezen. Anders gezegd: het is een gevangenneming, een opgesloten worden daarboven. Dit bleef doorgaan tot tegen zessen. Ik maakte diverse foto’s.

Nu, een uur later, is het stralend blauw. Alles wat we zich hier zagen vormen in de afgelopen zeven uren is afgedreven richting Arnhem-Osnabrück-Hannover, tenminste als de wind dat zaakje rechtlijnig meegenomen heeft, wat niet zo is.

Maar laat duidelijk zijn dat wat in het westen gevormd is deze keer naar de mensen in het oosten afgevoerd is. Dit zal veel gebeuren omdat het grootste deel van de winden hier vanuit het westen naar het oosten waaien.

De schone lucht was gelijk een Mona Lisa lucht. Bij de vuile lucht was er rondom en achter de Mona Lisa slordig met witkalk gestreept wat haar onsiert.

Zaterdag 14 september

Tjonge jonge wat een vlijt is daarboven tentoongespreid vandaag. In de namiddag viel op dat de uitwaaiering van de chemtrails minder mooi afgetekende vormen heeft als de windveren van gewone wolken. Ook de lichtkwaliteit is anders. Deze is versluierd, melkachtig. Dit in tegenstelling tot het licht van echte windveren. Dat blijft uitstralend en sprankelend.

Zondag 15 september

De foto’s vertellen het verhaal. Mijn vrouw zegt: “Dat past niet op zondag”. Er is zoveel gespoten dat sluiers zich samenpakten in afgeronde vormen. Verrassende vormen met wolkeigenschappen, als dicht, compact, melkig licht. Geen invloed van stijgende en dalende luchtlaagjes die anders voor uitwaaierende randen zorgen.

Welke chemische bestanddelen (en wind) maken banen tot sluier en daarna aan de bovenkant tot ronde homo mutatis wolken? Of is het niet zozeer een chemische, maar meer een elektrische of magnetische stralingsinvloed? Als u er een idee over hebt, laat het me dan weten.

Maandag 16 september

Er is de hele morgen tot aanvang middag een dichte stratus met matige westen wind. Soms is er rommelgeluid van vliegtuigen. Het frustreert me dat ik niet kan zien of ze een contrail- of chemtrailstaart hebben.

Tot half zeven in de avond heb ik de vreemdste wolkenformaties naast en door elkaar gezien, maar nu, aan het begin van de avind, zijn er wat openingen en daardoor zie ik ook de chemtrails waarvan ik al de hele dag wist dat ze daar werden aangebracht.

Het commentaar van mijn vrouw: “unverschämt”, “unmöglich”.

Dinsdag 17 september

Vanmorgen heel vroeg foto’s genomen van de maan met een chemtrailbaan, die van oost naar zuid is gelegd. Door de eerste ochtendwaarneming te vergelijken met die van de avond ervoor weet ik dat er ook vannacht is gesproeid. Het is nu op de gevoelige plaat vastgelegd en daarmee bewezen.

Sommige chemtrailsproeipiloten hebben blijkbaar nachtdienst. Het wolkenpanorama dat nu aan het overwaaien is, is van bovenaf geïnjecteerd met chemie, die de het misvormt.

Als ik in een zonlichtdoorschenen, met warmte doorwoven stapelwolk kijk, dan zie ik een beweeglijkheid en een genuanceerdheid en toch in een vorm blijvend uiterlijk krachtenspel dat sterke overeenkomst heeft met het beeld van een innerlijke waargenomen levenskracht.

Wij spreken over groeikracht, levenskracht of etherkracht. Door oefening is deze kracht waar te nemen. Je neemt daarvoor een zaadje van een plant die je goed kent en laat dit in gedachten ontkiemen. Je laat het verder groeien. Je visualiseert de bladmetamorfose via stengel naar nieuwe knoop met nieuw gevormd blad. Daarna bouw je innerlijk weer het volgende plantdeel op en laat als de tijd daar is ook de bloemknop ontstaan en ontluiken met daarin de nieuwe zaadgroei.

Dit waarnemingsvermogen van groeikrachten wordt sterker als je regelmatig oefent. Het etherische beeld van een zaad is heel levendig, vloeiend, uitvormend, inwikkelend, prachtig, kleurrijk.

Maar wat gebeurt er nu als een natuurlijke wolk een chemische wolk wordt? Vanuit tegenovergestelde begrippen probeer ik het te snappen:

Natuurlijke wolk	Chemische wolk
Levenslicht	Levensduister
Levenswarmte	Levenskou
Levenslucht	Smog
Levenswater	Doodswater
Levend aards	Doods aards

We zien nu hoe aardse chemische processen gemend worden in atmosferische etherprocessen. We krijgen zo een door aardekrachten vormgegeven etherveld.

Als leven en dood zich zo mengen ontstaan er misvormingen.

Woensdag 18 september

Gisteravond om elf uur kruisten zich nog twee verse chemtrails voor de maan. Vannacht om half vijf ook, maar op de foto was het niet te zien.

Met mijn kleindochter van dertien raakte ik ‘s middags in gesprek. Ze stelde vraag na vraag naar aanleiding van een paar luchtopnames. Ze had die strepen die blijven hangen wel opgemerkt, maar er geen gedachten aan gewijd.

‘Waarom doet de regering hier niets aan?” vraagt ze. Ik leg uit wat een vazallenregering is. “Er zijn toch milieu voorschriften Opa?” werpt ze tegen. Daar moet je bewijzen voor hebben dat ze overtreden zijn en door wie, mijn kind. En eerst als het kalf verdronken is dempt men de put.

Hoe mooie is het om met een oprechte ziel van gedachten te mogen wisselen. Dat sterkt wederzijds.

Om 19:00 uur een paar foto’s gemaakt, omdat mijn vrouw me op de hemel wees met de woorden: “Ist das nicht verrückt?”

Vrijdag 20 september

Tot circa twee uur vandaag grote spuiterij daarboven. Er is weer een morbide ionosfeer gemaakt door de homo sapiens satanus. Gelukkig, waaide alles(?) weg. Niet zo gelukkig natuurlijk voor de mensen waar het zaakje heenwaaide.

Zaterdag 21 september

Wat doet die ene grote dikke vette chemtrail daar? In het zuiden op circa twee uur, op deze dag zonder verder mankement?

Zondag 22 september

Een heleboel foto’s gemaakt. ’s Morgens tegen zevenen was ‘het’ al aan de gang en ’s avonds om zevenen was ‘het’ nog altijd bezig. Ik maakte 26 foto’s die dag en heb er drie uitgezocht:

Hoe schudden we ons als gemeenschap van Nederlanders, van Europeanen, van wereldbevolking, wakker? Wat doen we hier aan??

Ons hogere wezen, ons hogere ik, is een onderdeel van alle hogere ‘ikken’ van het wereld-ik. Hoe meer mijn kleine ik zich verbeteren kan, opklimmen kan tot mijn hogere ik, hoe meer ik me hier en nu verbonden voel met mijn vrouw, mijn kind, en met mijn buurman en mijn winkelier en de piloot daarboven.

Ik voel me dan wijder in mijn bewustzijn. Als ik zover gevorderd was dat ik in mijn slaap mijn bewustzijn kon behouden, dan zou ik alle mensen-ikken beleven in dat wereld ik.

Zo, nu ga ik – kleine ik – me voortaan, als ik de nacht inga en naar grote ik reis, tijdens deze overgang focussen op ons wereldwijde probleem.

Help ons, wereld-ik en alle andere ikken daarin verenigd in de geestelijke dag, help ons deze opdringerige en in wezen zeer kleine ikken, die zich over ons hier op aarde heen stulpen, hun plaats te leren kennen. Maak ons inventief, zodat deze indringers zich leren beheersen. Zodat ze leren binnen hun grens te leven, hun geweten te raadplegen en als leidraad voor hun daden te gebruiken.

Zondag 29 september

Heerlijke dagen, zonder gerotzooi hierboven.

Op de onderstaande foto van 27 september 18:41 is in een vuurvaste glazen schaal te zien met een halve liter regenwater en een aardgasvlam eronder. Op haar bodem zie je kleine luchtparels. Dit was regenwater dat de 24ste is opgevangen na intensieve spuitdagen.

Op de volgende foto van 28 september zie je een soortgelijk beeld, nu met regenwater dat die dag opgevangen is na een aantal dagen met schone luchten.

Deze foto’s vragen om wat nadere toelichting.

In 1984-85 kon ik twee jaar studeren en werken bij de natuurwetenschappelijke afdeling van de Vrije Hogeschool van het Goetheanum in Dornach, Zwitserland. Mijn onderzoeksproject was het verloop van het kookproces van water, in vergelijking met de wijze waarop in de natuur planten, bloemen en vruchten zich vormen. Een fenomenologische onderzoekmethode werd geleerd en gebezigd.

In die twee jaren deed ik honderden proeven door in vuurvast glas water te koken. Ik bestudeerde en beschreef het kookproces en volgde tegelijker tijd vele planten en vooral groenten in hun groei.

In een latere fase heb ik het onderzoek uitgebreid door verschillende soorten zout, suiker, eiwiten en vetten aan het kookwater toe te voegen.

De herinnering aan deze tijd deed me er toe besluiten nu regenwater op te vangen op mijn balkon en te kijken of er verschillen optreden in het kookproces bij de ene en de andere vangst van regenwater.

Zodra de bodem warmer is dan het water trekt deze lucht uit het water aan. Er verschijnen dan luchtbelletjes op de bodem. Merkwaardig was dat in het regenwater van de spuitperiode die luchtparels soms op de glasbodem al samensprongen. Wat zie ik nou, dacht ik.

Ik heb vaker gezien dat luchtbelletjes door het water naar boven zigzaggen en elkaar dan soms aan het wateroppervlak opzoeken, maar niet dat ze dit op de bodem doen.

In opstellingen met gewoon leidingwater en met regenwater na een paar dagen zonder spuiterij kwam dit al samenspringen op de bodem niet voor. Er waren nog meer verschillen, maar ik wacht nu eerst af tot ik weer ‘vuil’ regenwater kan koken.

Wat deze fenomenen laten zien heb ik nog niet tot een conclusie gebracht. Ik wil het eerst meerdere malen waarnemen, zodat het procesbeeld zich zich kan uitspreken.

Maandag 30 september

Vanmorgen maakte ik een paar mooie wolkenopnamen om de maand mee af te sluiten, dacht ik. Maar helaas. Om 19:17 weer spuiterij.

Reacties: petervanhees@gmail.com

 

Gerelateerd

– Luchtdagboek van de maand juli – ‘Waar zijn die wattige wolken gebleven?’

‘Laat voortaan het luchtalarm afgaan, iedere keer als er een chemtrail getrokken wordt!’