Luchtdagboek van de maand november: experimenten met aluminium en gedachten over atmosferische chemie

Peter van Hees houdt de luchten boven Driebergen scherp in de gaten. In deze editie van zijn luchtdagboek beschrijft hij zijn proefnemingen met aluminiumstnippers en deelt hij zijn gedachten over atmosferiche chemie.

Zondag 3 november

Er is me gevraag te kijken wat aluminium doet door het in water te koken. Dit om een idee te krijgen van wat er daarboven in de lucht gebeurt met al die stoffen en krachten die in proces zijn nadat ze de jet engine hebben verlaten. Ik nam twee vierkante centimeter aluminiumfolie, knipte het in kleine snippers en bracht ze met een liter leidingwater op een kleine gasvlam aan de kook. Atmosferische chemie op het gasfornuis.

Mijn waarnemingen:
– ik moest de meeste snippers helpen van het wateroppervlak naar beneden te gaan
door te roeren met roestvrijstalen klopper.
– tijdens het kookproces stijgen de aluminium snippers eerder op dan de op de
bodem verschijnende luchtparels.
– de liggende snippers gaan als zeepaardjes op de bodem staan.
– aan de oppervlakte doet zich trosvorming van snipper voor.
– twee van de snippers gingen even later weer naar beneden en hechtten aan de
bodem tot ze weer naar het wateroppervlak liften.

Dinsdag 5 november

Deze keer de aluminiumfolie-snippers niet doorgeroerd; de meeste bleven geclusterd drijven en zodra het gas brandde dreven ze naar de opwarmende glaswand.

Gedurende het opwarmen gingen twee snippers naar beneden en landden op de bocht van het glas. De meeste van de bodemsnippers waren boven voordat de luchtparels kwamen. Slecht twee snippers op de bodem zag ik rechtop gaan staan zich verder opwarmend voordat ze naar boven kwamen. Zoals de luchtparels naar boven zigzaggen doen de snippers het ook maar iets lomper. Tijdens het afkoelen na het kookproces gingen een paar grotere snippers naar beneden.

De volgende keer moet ik er op letten dat er meer variatie in het formaat van de snippers is. Bij de tweede proef waren ze namelijk meer vierkant, terwijl ze bij de eerste proef meer lang en smal waren.

Donderdag 7 november

Een begin deze eeuw gestopte boordwerktuigkundige, tevens piloot, vertelt me over zijn contact met een bevriende, nog vliegende collega. Hij legde hem mijn vragen over chemtrails voor.

Zijn collega vliegt intercontinentaal in een grote moderne Boeing. Hij heeft nooit iets hoeven ondertekenen wat met geheimhouding te maken heeft, aldus mijn zegsman. Als piloten in de burgerluchtvaart chemtrails zouden moeten sproeien, zo zegt hij, dan zou hij dit gehoord moeten hebben binnen het circuit.

Hij zegt verder: “Vroeger kwam je echte roetbanen tegen met van die ouderwetse vliegtuigen. Je ziet ze nu nog hoogst zelden in een achterhoek van Azië of zo.” Mijn zegsman beweert verder dat hij de laatste twintig jaar geen militair vliegverkeer gezien heeft dat een ander uitlaatgas produceerde dan een contrail.

Drie typen vliegtuigstrepen

Tja, daar sta je dan met je gezonde verstand als je dit aanhoort. Wat doet mijn bewustzijn nu? Het zegt: denk na over je eigen waarnemingen, vertrouw daarop en op de gedachten die op grond daarvan bij je opkomen.

Welnu, deze waarnemingen zijn als volgt: bijna dagelijks zie ik drie typen strepen in de lucht. Die van vliegtuigen zonder zichtbaar uitlaatgas, die van andere vliegtuigen met een aan het vliegtuig klevend staartje, zoals bij een hond en ik zie vliegtuigen met uitlaatgasbanen die van horizon tot horizon reiken, die zichtbaar blijven en uitwaaieren.

Bij meerdere van zulke banen langs en door elkaar zie ik hoe ze tot sluiers uitgroeien die zich soms verdichten tot plasma. Soms zie je de langebaantrekkers omkeren zoals schaatsers de bocht nemen en dan weer een baan maken en weer de bocht nemen.

Ja, dat zeggen mijn waarnemingen en dat is mijn gedachtenvorming daarbij. Nu ga ik niet in op de vraag of de een of de ander gelijk heeft want het kan zijn dat de een EN de ander gelijk heeft vanuit zijn bewust geworden waarneming.

Roetstrepen en dwaallichten

Toch komen er dan de herinneringsbeelden bij me op van wolkenvormingen als er geen langebaan roetstrepen gevlogen zijn en van de wolkenvormingen als er wel langebaan roetstrepen aangebracht zijn. Dan ga je opnieuw vergelijken hoe je je voelt onder de ene en onder de andere omstandigheid. Je gaat ook kijken wat verwacht ik van de lucht boven mij, wat wil ik ermee.

Mijn slotsom voor nu is: ik wil geen gerotzooi daarboven en evenmin hier beneden dus ik ga vrolijk door met normaal leven, normale warmte en normaal licht te verwerkelijken en onnatuurlijk leven smogwarmte en dwaallicht te bestrijden. Het zal niet altijd meevallen goed te kiezen omdat de omstandigheden zich verschillend voordoen. Diep in mij woont een leidende geest, hem blijf ik in ere houden.

Woensdag 13 november

Het is een langere tijd, een kleine week, rustig daarboven zonder abnormale dingen. De lucht is fris en oefent een gezonde kracht uit. Hoe lang mag dit duren?

Maar soms is er wel een raar fenomeen. De foto links, genomen op woensdag zes november, toont een donkere baan, komend uit een eveneens donker dek. Het wekt de indruk alsof er uit de donkerte een substantie door het lichtere dek trekt, zonder dat beiden zich mengen. Ik zag het niet ontstaan, zag het wel wegdrijven, zonder veel verandering.

De rechterfoto is zondag drie november om twee over elf genomen. Je ziet daar een soort van uitvloeien, uitvlokken, stremselvorming van wat er onder invloed van deze weersomstandigheden met de banen gebeurde.

Ik kom op deze gedachten omdat er herinneringsbeelden opkwamen, ontstaan bij het meekoken in water van allerlei soorten en kwaliteiten melkproducten in 1984-1985 in het Zwitserse Dornach. Daar was toen in het mengsel van water met een lepel melkproduct ook colloïderen en of uitvlokken en of stremselvorming te zien.

Vrijdag 15 november

We beginnen met een uitspraak van Henk Fenneker:
Voor mensen is liefde geen morele luxe maar een ecologische noodzaak.

Een liter water en een theelepel snippers van aluminiumfolie opkoken. Je zag in elk deel van het kookproces een beweging tot samenklonteren van de snippers.

Dat is precies wat je in de vliegasdumpbaan daarboven ziet gebeuren. In deze baan is het door het explosieve verbrandingsproces boven de 2000 graden. Deze warmte gloeit na, ze is niet direct in lucht en licht vergloeid. Er gebeurt datgene wat in de nazomer en herfst gebeurt bij het rijpen van vruchten.

Zo werd vroeger in bakkersovens de na-warmte gebruikt om appelschijven, perenschijven, pruimen en dergelijke te drogen. Zo gaat het daarboven op circa tien kilometer hoogte ook. In de na-warmte droogt de vliegasdumpbaan in. Dit proces wordt voortgezet als de warmte vervlogen is in de koude die daar heerst.

Er is een vriesdrogen zoals er een warmtedrogen is, denk aan stuifsneeuw. Het uitgeperste appelsap dikt eerst in tot ingedikt appelsap en bij verdere behandeling tot rinse appelstroop. Het kan nog verder indikken, zoals bijvoorbeeld bij melkpoeder.

Daarboven in de lucht gaat het van baan naar veer naar sluier enerzijds en anderzijds meer door indikken, samenklonteren, wrongelvorming, zichtbaar op de foto van zes november rechts. Het indrogen, klitten, kan verdergaan tot korrel, stof en poeder. Deze stof is anders van samenstelling dan wat bij het verdampen van een ‘gewone’ wolk weer lucht is.
Dit stof en poeder is de waarschijnlijke boosdoener, milieu en mens verziekend.

Wolkenloos en streeploos

Een opkomende maan door maagdelijke lucht gefotografeerd op een prachtige, stralende, wolkenloze dag, zondag 10 november.

Zondag 17 november

Er spelen zich dus chemische processen af in de uitlaatgasstrepen, waardoor deze zich omvormen tot veren, sluiers en stremsels die zich te zijner tijd opdelen in stof, net zoals wolken verdampen in lucht. Dit stof kan ook met hetzelfde gemak als waarmee de vliegtuigkerosine ‘verrijkt’ wordt ver-pest worden met met additieven, zoals virussen en bacteriën.

Lieve burgers en buitenlui: het mag allebei niet, noch kerosine verrijken met chemische stoffen, noch virussen of bacteriën toevoegen. Al deze omvormingen in de lucht leiden ertoe dat uiteindelijk de morgellons in je lijf kriebelen. Zie de artikels over deze ziekte elders op deze website.

Verboden is het, lieve burgers en buitenlui. Bij de Grondwet, bij Europese wetgeving, bij wereldwetgeving.

Toch gebeurt het. Het is een afspiegeling van hoe we met onszelf omgaan. Ik noem dat het afkeersysteem. Dat is het systeem in mij dat me elke dag teveel verkeerde dingen laat doen. Zo overeet ik me soms, ik kijk op te veel schermen, ik bezig een dood denken in plaats van een levendig beschouwen, enzovoorts.

Dit afkeersysteem zorgt er in het grotere geheel voor dat we in een maatschappij leven waar virus en bacterie in elke maatschappelijke geleding kriebelt.

Ora et labora, Peter, bid en werk, in gemeenschap met andere bidders en werkers.
Verbeter de wereld en begin met jezelf.

Op bovenstaande foto een wolkendek, dat vanaf links is aangewaaid. Flauw zie je hoe er in deze al gemixte stratus nog verse banen toegevoegd zijn.

Dinsdag 19 november

Een liter water met aluminiumfoliesnippers gekookt.
De naar elkaar trekkende en het naar de warme wand trekken was duidelijk. Ook dat er op de bodem met de vlam er onder vijf snippers waren die van horizontaal naar verticaal gingen en soms omhoog kwamen, maar onderweg weer terugkeerden naar de bodem. Daarbij gebruikten ze steeds een luchtparel als aan-klever.

Onderweg naar boven haakte de luchtparel af en ging alleen door naar boven, terwijl de snipper weer naar de bodem dwarrelde en op zoek ging naar een nieuwe luchtparel.

Ik krijg deze gedachte: het aluminiumdeeltje is niet alleen warmtegevoelig maar ook licht-lucht gevoelig. Als nanodeeltjes in de chemtrail zullen ze zich ook aan elkaar hechten.

Wat me als het resultaat van deze proefjes bijblijft is: ook in onze lucht spelen zich processen af onder invloed van de straalmotoruitlaatgassen. Processen die van heel warm naar heel koud en met veel vocht tot weinig vocht velerlei chemische en biochemische reacties mogelijk maken (zie Hemel onder Vuur, bladzijde 152 en volgende).

Vrijdag 29 november

Het is opvallend hoe vaak onder een homomutatus cirrus nieuwe spuitbanen gelegd zijn. Een zestal foto’s ter illustratie.

We observeren en denken verder de maand december in en laten je begin januari 2020 weten wat het opleverde. Een goede tijd gewenst met rijkelijk frisse warmte, licht en lucht.

Gerelateerd

Luchtdagboek juli 2019

Luchtdagboek augustus 2019

Luchtdagboek september 2019

Luchtdagboek oktober 2019

 

Volg ons op Mastodon!

 

Dit vind je misschien ook leuk...

1 reactie

  1. Willem schreef:

    Peter, mooie observaties weer, het je het al eens geprobeerd met aluminiumpoeder? Dat gebruiken ze o.a. ook de chemtrails, past wel bij het goudstofverhaal van de Annunaki volgens Sitchin. Poeder is gewoon te bestellen www.bol.com/nl/p/…gIhxPD_BwE

We stellen je reactie op prijs. Je kunt hem hieronder plaatsen. Probeer zo kort en bondig mogelijk te zijn. Als je echt wat meer woorden nodig hebt, dan is 300 woorden het maximum. Alle reacties worden gemodereerd. Het kan daarom even duren voordat je reactie zichtbaar is. Wil je een link opnemen in je reactie, vergeet dan niet er https:// voor te zetten.