Recente aanslagen roepen veel vragen op

Wanneer mag je iemand een dader noemen?
Dat mag als het wettelijk en overtuigend bewijs van daderschap is geleverd. Het is de rechter die dit vaststelt, mede op basis van het onderzoek dat politie en justitie doen. Tot die tijd is iemand verdachte. Tenminste, zo hoort dat in een rechtsstaat, maar zo gaat dat niet bij de recente aanslagen.

In alle beeldbepalende media wordt al over ‘daders’ gesproken en worden hun veronderstelde motieven uitvoerig toegelicht, nog voordat er enig serieus onderzoek heeft plaatsgevonden.
Een paar voorbeelden:

  • Dader Nice radicaliseerde snel in afgelopen weken (AD)
  • Deze man hielp om de dader in Nice uit te schakelen (NOS)
  • Nice-dader zocht online naar IS-propaganda (NRC)

Niet alleen worden er zo volstrekt voorbarige conclusies getrokken, ook zijn er verontrustende berichten dat er na de aanslag in Nice bewijsmateriaal is ‘aangepast’ en dat er van hogerhand geprobeerd is beeldmateriaal te verdonkeremanen.

Dit is het tegenovergestelde van wat in een rechtsstaat behoort te gebeuren.

Dat – en nog veel meer – ‘klopt er niet’ bij de aanslagen van de laatste tijd.

* De gedoodverfde daders zijn bijna altijd om het leven gebracht. Daardoor kunnen ze geen vragen meer beantwoorden.

* Alternatieve scenario’s worden door de beeldbepalende media niet onderzocht (was er wel één truckchauffeur in Nice? En is zeker dat dit de dader was? Heeft iemand gezien dat hij uit de cabine is gehaald? En dat hij dat was, met redelijke zekerheid? Zou de truck misschien op asftand bestuurd kunnen zijn geweest? Waarom wil de Franse overheid de videobeelden vernietigen die nuttig zouden kunnen zijn bij de beantwoording van deze en andere vragen?)

* Binnen luttele uren verschijnt er een compleet daderprofiel in de media, inclusief motief. En in de meeste gevallen ook een link naar IS. Die zou dan de aanslag hebben geclaimd. Er zou iets op de computer of de mobiele telefoon van de verdachte hebben gestaan dat daarop wijst – zegt men – enzovoort. Ook dat wordt voor zoete koek geslikt door de media. Hoe authentiek is zo’n claim? Wie of wat spreekt er namens IS? Hun persbureau? Waar zit dat dan?

* Na een dag of drie verschijnen er kritische berichten in alternatieve (online) media, ze beginnen de goede vragen te stellen, maar dan volgen al snel weer nieuwe aanslagen met nieuwe verhalen vol tegenstrijdigheden en kan het ontrafelen weer van voren af aan beginnen. Het is om moedeloos van te worden.

Wat kan helpen?
* Bij ieder schokkend feit kritische vragen blijven stellen.
Waaruit blijkt dit? Zijn er ook andere mogelijkheden? Zijn die ook onderzocht? Wie of wat is de bron? Zijn er meerdere bronnen, of is er maar één?
* Alert blijven, ook al is het de zoveelste aanslag op rij.

Als de dader door antiterreureenheden gedood is, dan wel als de daders gedood zijn, als er daarna razendsnel een compleet daderprofiel in de media verschijnt, IS of aanverwante de aanslag ‘claimt’ en het publiek wordt opgeroepen om verzameld bewijsmateriaal niet in sociale media te delen, dan zijn dat evenzovele aanwijzingen dat het zaakje stinkt.

En dan is er onderzoek nodig. Diepgravend onderzoek.

Ik plaats hieronder nog wat links naar kritische geluiden uit de alternatieve media naar aanleiding van de aanslagen in Parijs, Brussel, Orlando en Nice. De laatste drie links bieden een bredere context.

Dit vind je misschien ook leuk...

2 reacties

  1. Lauri Fransen schreef:

    Goed artikel Fred. Je stelt de goeie vragen. Er zijn teveel vreemde factoren, die de berichtgeving door de media op z’n minst eenzijdig maken. Ik wil je graag in contact brengen met Ole Dammegard, een Deense onderzoeker, die al dit soort gebeurtenissen al 30 jaar volgt en een steeds terugkerend patroon ontdekt. Deze link bevat een video met een interview. Het duurt 1 uur en 14 minuten, maar is zeer de moeite waard. Nederlands ondertiteld.
    Ben benieuwd wat je ervan vindt. Hartelijke groet,Lauri.

    • Fred Teunissen schreef:

      Inderdaad, een fascinerend verhaal. Dank voor deze link, Lauri.
      Dammegard legt de anatomie bloot van false flag aanslagen. En hij geeft een goed inzicht in de psychologie van de daders. Een aangrijpend document dat bij mij ook wel weer nieuwe vragen oproept. De meest essentiële: is dit de waarheid, de hele waarheid en niets dan de waarheid? Drie vragen die ik de laatste tijd naast iedere indringende video of blogposting met ‘disclosure informatie’ leg.
      Wat uiteindelijk heling en verzoening zal brengen is een waarheidscommissie die volledige openheid verschaft aan het publiek. Daar zijn we nu nog ver van verwijderd.

We stellen je reactie op prijs. Je kunt hem hieronder plaatsen. Probeer zo kort en bondig mogelijk te zijn. Als je echt wat meer woorden nodig hebt, dan is 300 woorden het maximum. Alle reacties worden gemodereerd. Het kan daarom even duren voordat je reactie zichtbaar is. Wil je een link opnemen in je reactie, vergeet dan niet er https:// voor te zetten.