Hoe zestien hittegolven verdwenen uit de boeken van het KNMI

Begin maart 2019 kwam aan het licht dat het KNMI historische gegevens over hittegolven wijzigde met de klaarblijkelijke bedoeling om het politieke opwarmingsverhaal overeind te kunnen houden. Groot nieuws zou je denken, maar het is op dit punt al wekenlang oorverdovend stil in medialand.

Tijdens de warme periode vorig jaar hoorden we via het nieuws dat hittegolven in Nederland aanmerkelijk vaker voorkomen als gevolg van ‘de klimaatverandering’. Dit zou zelfs het nieuwe normaal worden.

De alarmerende toon van het bericht bleek echter in tegenspraak met de oorspronkelijke meetgegevens vanaf het begin der 20e eeuw tot nu want tussen 1901 en 1951 waren er – volgens die gegevens – 23 hittegolven en tussen 1951 en 2018 (een aanmerkelijk langere periode bovendien) slechts 19.

Echter omdat het KNMI in 2016 een correctie van oude meetgegevens uitvoerde, bleven er van die 23 hittegolven uit de eerste helft van de 20ste eeuw nog maar zeven over. Zo verdwenen er zestien uit de boeken

Deze correctie was volgens het KNMI onder meer nodig vanwege de verandering van meethut in 1951 en het ontbreken van vergelijkende metingen gedurende deze verandering. Vergelijkende oftewel parallelle metingen zijn immers nodig om te constateren in hoeverre verschillende opstellingen dezelfde gegevens produceren.

Een viertal onderzoekers (Frans Dijkstra, Jan Ruis, Rob de Vos en Marcel Crok) is onlangs diepgaand in dit wonderlijke fenomeen gedoken en zij hebben daarover een lijvig rapport van 88 pagina’s geproduceerd met de spannende, Kuifje-achtige titel:’Het raadsel van de verdwenen hittegolven’ .

Twee meethutten
Zij ontdekken bijvoorbeeld een oude foto waarop beide meethutten braaf naast elkaar staan opgesteld (zoals dat ook hoort ten behoeve van de parallel-meting). Dit gegeven en de gebruikelijke meetpraktijk van meteorologische professionals, ook in die tijd, maken het argument van het KNMI om de oude meetgegevens zo ingrijpend te veranderen uiterst verdacht.

Temeer omdat de onderzoekers er achter kwamen dat er toch nog meer oude meetgegevens bestaan. Dat is inmiddels toegegeven, maar deze gegevens worden door het KNMI nog niet beschikbaar gesteld.

En ze ontdekten nog iets verontrustends: bij een controle van de berekeningen van het KNMI met behulp van de door het KNMI zelf toegepaste methode bleken niet dezelfde correcties reproduceerbaar te zijn.

Daar komt bij dat de gekozen methodiek ten minste discutabel is, met name door de keuze van Eelde als referentie voor de correcties. Dat is namelijk zo’n 150 kilometer noordoostelijk van De Bilt, dus koeler. Ook is de keuze voor Eelde opmerkelijk vanwege de korte vergelijkingsperiode (Eelde begint pas in 1946 met meten)

Telegraaf-artikel tegengehouden
Het rapport van de onderzoekers is begin maart gepubliceerd op de gebruikelijke wijze met een persconferentie en persberichten voor alle nieuwsmedia (kranten, weekbladen, radio en tv), maar dit nieuws werd niet opgepakt. Alleen een Telegraaf-jounalist die de primeur krijgt, schrijft een artikel over dit opmerkelijke, kritische onderzoek, maar de publicatie hiervan wordt door zijn hoofdredacteur Paul Jansen tegengehouden.

Deze Paul Jansen schrijft vervolgens zelf een stukje waaruit blijkt dat hij het niet begrijpt of niet wil begrijpen. Het KNMI zelf reageert domweg met een volstrekte afwijzing en beweert dat het onderzoek kwaadsprekerij is. Bovendien wordt gemeld, en dat is zeer opmerkelijk, dat de media het ook niet serieus nemen want zij negeren het rapport immers.

Mediastilte
Het is hierover inderdaad oorverdovend stil in het Nederlands medialandschap. Alleen Café Weltschmerz  heeft er aandacht voor en in de tweede kamer is Dr Thierry Baudet de enige die de kwestie belangrijk genoeg vindt om er een debat over aan te vragen. Zijn collegae van vrijwel alle overige partijen vinden dit echter helemaal niet nodig. Zij hebben zich immers unaniem tot het klimaatgeloof bekeerd en dan komt zo’n rapport uiterst ongelegen. Gevolg: het wordt volstrekt genegeerd

Onderwijl gaat de milieuverwoesting ten gevolge van het ‘klimaatbeleid’ in een steeds hoger tempo door; de massale bomenkap in een jacht op biomassa valt inmiddels iedereen op. En parken met windmolens die soms meer dan tweehonderd meter hoog zijn, ontsieren het landschap, slaan vogels uit de lucht en verpletteren miljarden insecten per dag. Het zijn wonderlijke tijden.

Gerelateerd

CO2: de grote nepvijand van de huidige tijd

Klimaatneutraliteit en milieuverwoesting blijken hand in hand te kunnen gaan

Foto (homepage): Pixabay.com