Drie jaar lang hield Peet van Hees een dagboek bij van wat zich in de hemel boven zijn woonplaats Driebergen afspeelde. Over zijn observaties van chemtrails schreef hij een reeks van 34 artikelen voor TransitieWeb. Dit 35ste artikel is zijn slotakkoord.
Op veel dagen in april is er weer intensief met chemtrails gespoten. Voor Peet van Hees uit was dit aanleiding om nog eens toe te lichten wat de kern is van dit kwalijke fenomeen: de manipulatie van subtiele elementen in onze atmosfeer.
Aan de rand van de demonstratieve samenkomst, afgelopen zondag 31 januari in Apeldoorn, liep ik Erik Groenendijk tegen het lijf. Hij stond opnames te maken. Gisteren stuurde hij me twee korte video’s. Allebei met een verrassende inhoud.
Vrijdag 15 februari kondigt de weerman sluierbewolking aan voor de volgende dag. Zijn voorspelling komt uit. Op zaterdag 16 februari brengen spookvliegtuigen een raster van chemtrails aan, dat langzaam uitdijt tot een kunstmatig wolkendek....
Strakblauwe luchten, dag in dag uit, bijna een week aan één stuk. Hoe lang is het geleden dat we dit zagen? En: geen chemtrailtje te bekennen… Wat zou het heerlijk zijn als deze nachtmerrie ineens ophield! Wat een feest! Maar inmiddels zijn we gewoon weer back in business.
Met z’n veertigen door de Amsterdamse binnenstad. Flyers uitdelend aan de mensen uit het publiek die belangstelling tonen voor het onderwerp chemtrails, alias geoengineering. Een vrolijke optocht van lieve mensen rondom een tamelijk grimmig thema. Maar veertig deelnemers, is dat niet wat weinig?
Vanaf januari dit jaar heb ik het grootste deel van mijn tijd gewerkt aan een boek over chemtrails. Gisteren ging het naar mijn compagnon Ed voor de eindredactie. Dat wil zeggen dat het bijna klaar is! De titel is: Hemel onder Vuur. En de ondertitel: Een diepgaand onderzoek naar chemtrails.
